Immunoterapia na jad owadów błonkoskrzydłych – kiedy i kogo kwalifikować do leczenia

Alergia na jad owadów błonkoskrzydłych to najczęstsza przyczyna wstrząsu anafilaktycznego u dorosłych, a druga po alergii pokarmowej dzieci. W warunkach polskich najczęstszymi przyczynami są użądlenia przez pszczoły miodne (Apis mellifera), osy (Vespula spp.) oraz szerszenie (Vespa spp., częściej osób już wcześniej żądlonych osy).
 Skutkiem jest zazwyczaj odczyn miejscowy, jednak ok. 3% dorosłych i 0,5% dzieci reaguje odczynami ogólnoustrojowymi o charakterze anafilaksji. Diagnostyka nadwrażliwości jady bywa trudna, szczególnie gdy wywiad nie wskazuje jednoznacznie owada sprawczego. Jej podstawą testy skórne z jadem pszczoły: punktowe (prick test) śródskórne łącznej czułości 94%, oznaczenie poziomu specyficznych IgE, których czułość wynosi od 83% do 100%. Postawą leczenia immunoterapia swoista, której kwalifikowani pacjenci ciężkimi reakcjami anafilaktycznymi udowodnionym mechanizmem IgE-zależnym alergii. wyjątkowych sytuacjach kwalifikowane osoby dużymi miejscowymi narażone częste racji wykonywanej pracy izolowanymi zmianami skórnymi, które znacznie obniżają jakość ich życia. Immunoterapia swoista jedyną skuteczną metodą leczenia, trwa 3–5 lat, jej skuteczność 91–96% przy 77–84% pszczoły.